Terugblik op Seizoen 2011

En zo is het alweer 2011, het jaar waarin ik voor het laatst start als junior. De insteek is veranderd, dit jaar word er geperiodiseerd en ik wil graag werken aan mijn belastbaarheid. Dit zal betekenen dat de focus ligt op de wereldbekers en het NK. Waar ik in voorgaande jaren meer constant trainde met weinig uitschieters word de aanpak nu dus heel anders en dat vond ik best spannend, het hele jaar werd nu toegespitst op een paar wedstrijden en als dat niet lukt word dat mentaal wel lastig.

Ondanks het feit dat het conditioneel en met het materiaal niet altijd even goed ging ben ik tevreden als ik terugkijk op seizoen 2011. Het jaar begon voor het mountainbikeseizoen al goed toen ik met de strandraces mooi voorin eindigde, met een 24e plaats in Egmond en een 3e plaats in de Dijk tot Dijk race. De opener van het echte seizoen was ook goed met een 2e plaats in Assen en niet veel later een overwinning in Norg. Ook de wereldbekers gingen stukken beter dan het jaar daarvoor doordat ik tijd had geïnvesteerd in mijn afdaaltechniek en dat betaalde zich uit: een 24e plaats in Dalby Forest. De week daarna was Offenburg aan de beurt en daar viel ik op de dual-speed, ver van de verzorging en door de val had ik een lekke band. Deze wedstrijd was dus in de eerste ronde al voorbij en ik baalde toen wel even flink.

Hierna was het doel het NK en de daaropvolgende wereldbekers. Op het NK ging het niet helemaal naar wens en werd ik 4e. In Tsjechië kwam ik absoluut niet in mijn ritme en werd ik 46e, een week later ging het wel veel beter in Italië waar ik 35e werd in een veel groter startveld. Hier was ik erg tevreden mee, het gevoel was stukken beter dan in Tsjechië.  Zo liep het seizoen al langzaam op zijn einde maar ik wilde mezelf graag nog bewijzen want ik had naar mijn smaak al in te veel wedstrijden pech gehad of niet gepresteerd. Zo werd ik in Lunteren nog 4e en het hoogtepunt van het laatste seizoensdeel was toch wel mijn 3e plaats op het BeNeLux-kampioenschap, daar had ik erg hard voor gewerkt en ik was er superblij mee.

In Gieten reed ik mee voor de top 25 maar door een lekke band die ik al vroeg in de eerste ronde kreeg kon ik een uitslag wel vergeten. Ik ben nog doorgereden maar toen ik ook nog eens kettingpech kreeg werd ik gedwongen om uit te stappen. De Bart Brentjens Challenge ging echt super, ik had dit nog nooit gedaan en heb lang meegedaan bij de voorste 25. Door een navigatiefout en kramp aan het einde ben ik uiteindelijk 43e geworden, waar ik erg tevreden mee was tussen de profs!