Wedstrijdverslag Hoek van Holland-Den Helder
Gisteren nam ik voor de eerste keer ooit deel aan de langste strandrace ter wereld; 135 km langs de kust van Hoek van Holland naar Den-Helder. Met alle grote marathonmannen aan de start waar ik vorige week ook tegen moest strijden beloofde het een pittige koers te worden.
De start was al om 08.00u vanaf het strand dus het was pas net licht toen het startschot viel. De groep bleef bij elkaar tot het beruchte stuk welke ‘de zandmotor’ wordt genoemd. Dit is een zandsuppletie van ongeveer 3km lang welke er ieder jaar slecht bij ligt. Het gas ging erop toen we dit punt bereikten en binnen de kortste keren viel de grote groep uit elkaar. Ik bleef samen met Stefan Vreugdenhil en Bram Rood als enigste 3 over dus dat gaf vertrouwen voor de rest van de dag.
We lieten de groep weer bij elkaar komen en tot aan Wijk aan Zee werd er beheerst gereden waardoor de eerste 70km vrij gemakkelijk verliepen. Met een man of 35 kwamen we aan bij de strandopgang, ik merkte dat de groep erg nerveus werd maar zat gelukkig goed voorin. Met gigantische snelheid kwamen we het strand op en ik was als eerste bij de vloedlijn, trok het gas nog wat verder open en zag al snel dat we met een man of 10 over bleven.
Achterin het groepje begon het te kraken en binnen 2 kilometer waren we nog met vijf man over. Het groepje bestond uit de 2 Koga-renners Stefan en Bram, oud ploegmaat Sven Broekaart, de-Rijke renner Ronan van Zandbeek en ikzelf. Al snel liet Bram een gaatje vallen voor Stefan, ik keek snel om mij heen en zag dat Sven en Ronan dat niet dicht konden rijden.
Ik ging er snel achteraan, sloot makkelijk aan en we hadden gelijk een gaatje met zijn twee op de rest. Het groepje kwam weer terug en zo gebeurde dit nog twee keer. Telkens zat ik erbij en dus ook de 4e keer. Ik reed in het wiel van Stefan weg bij de groep en Bram liet het gat erg groot worden. Toen hij het gat groot genoeg vond geworden plofte hij het gaatje dicht en schreeuwde hij dat we nog maar met 3 man over waren, dit was ter hoogte van Bakkum. Vlak na deze demarrage reden we hele stukken 60km/u om de voorsprong zo snel mogelijk te vergroten.
Al snel hadden we een geruststellende voorsprong en naderden we Egmond aan Zee. Ik kon daar nog een bidon aanpakken bij mijn ouders die daar klaar stonden om te verzorgen en vanaf dit moment draaiden we mooi samen. Het tempo lag telkens rond de 50km/u en ik voelde me nog goed dus was niet bang voor ploegenspel van de mannen.
Binnen de kortste keren naderden we de Hondsbossche-zeewering bij Camperduin. Dit was even een spannend moment want de snelheid lag erg hoog en hier moesten we tegen de dijk op over de basaltstenen. Ik kneep net even harder in mijn rem dan Bram om mijn velg te beschermen maar hierdoor liet ik tijd liggen.
Bram zag dit al heel snel en zette gelijk aan, hij pakte eventjes 50 meter maar ik wist dat al snel te pareren en sloot weer aan. Ook Stefan maakte de aansluiting weer en zo zetten we de samenwerking voort. Al snel kreeg ik door dat Stefan’s achterband wel heel veel herrie begon te maken, een teken dat hij een afloper had.
Na een kwartiertje, toen we ongeveer ter hoogte van Callantsoog reden, was zijn band zo leeg dat hij op de velg reed. Noodgedwongen stapte hij af om bij te pompen en zodoende bleef ik samen met Bram over. Ploegenspel was nu geen kwestie meer dus het zou man tegen man worden om deze race te beslissen.
Op de strandafgang bij Donkere Duinen reed ik net iets verder omhoog dan Bram en kon ik ook wat harder lopen. Ik sloeg een klein gaatje maar kende de finale niet dus besloot om te wachten en de sprint aan te gaan. Nadat we het bordje voor de laatste 500m waren gepasseerd zag ik de voorlaatste bocht al liggen en dat was voor mij het teken om de spurt aan te gaan.
Met nog 100 meter te gaan had ik een metertje of 30 en ik kon de handen dus in de lucht gooien want ik had gewonnen! Een prachtige afsluiter van mijn seizoen en het bewijs dat het NK echt geen losse flodder was. Nu is het tijd voor rust en kan ik plannen gaan maken voor volgend jaar, dit geeft in ieder geval heel veel moraal!
LAATSTE NIEUWS
De nieuwe Schwalbe Racing Ralph/Racing Ray: Als een van de eersten mocht ik dit nieuwe dynamische duo onderwerpen aan een duurtest. Dat viel zeker niet tegen, lees snel mijn bevindingen over mijn nieuwe weapon of choice!