Berlicum

Eindelijk was het vandaag zover, 23 maart was aangebroken en dat betekent dat het seizoen voor mij officieel van start ging. Na een mooie winter met strandraces als trainingswedstrijden ging ik met vertrouwen naar de eerste koers want het gevoel was goed.

Ik was om 11 uur al aanwezig omdat ik met mijn broertje mee was die eerder startte en had dus alle tijd om in te rijden. Ondanks de regen van de afgelopen dagen lag het er superstrak bij en het rondje was een mooie combinatie van kort draaien en keren en een paar langere stukken.

Om even na 3 viel het startschot voor de elites en beloftes in een gemengde koers, ik stond op de eerste rij en had de kopstart te pakken. Jeroen Boelen kwam buitenlangs en ik sloot aan in zijn wiel. Er werd stevig doorgetrokken en het lag op een lang lint maar het leek nog niet te breken.

Rens de Bruijn, Erik Groen, Frank Beemer, Davy Huygens en ik  sloegen een gaatje na ongeveer een halve ronde en bouwden de voorsprong langzaam uit. Ik zat erg lekker, kon in de voorste gelederen van het groepje meedraaien en de anderen wat pijn doen.

In de tweede ronde pleegde ik een aanval op het eerste technische stuk van het rondje en daardoor brak het groepje in twee. Frank en Erik zaten mee maar ik zag dat Erik niet al te veel kon doen. Frank nam over na mij en trok het gas nog wat verder open, ik moest even pushen maar kon al snel goed volgen en we bouwden de voorsprong op Rens en Jeroen uit. Davy was inmiddels bij hen gelost en zij waren dus alleen nog met elkaar over.

We wisten het tempo echter niet hoog genoeg te houden en Jeroen en Rens sloten weer aan. Op dat moment voelde ik dat mijn stuur los in de kop van mijn stuurpen zat dus ik zag de bui al hangen. Het duurde niet lang voordat mijn stuur helemaal los zat en ik kon niet meer vol door gaan. Op het moment dat ik naar Wilton schreeuwde om een inbus 4 sleutel rook de rest bloed en spoten ze er vandoor. Ik probeerde rustig te blijven en het tempo zo hoog mogelijk te houden om de schade te beperken.

Het duurde nog lang voor ik in de verzorging was en daar kon ik eindelijk mijn stuur vast zetten. De achterstand was toen nog niet al te groot maar het duurde ongeveer een halve minuut voor ik weer op de fiets zat. Davy Huygens was mij gepasseerd in de verzorging en die bezette nu de 5e plaats. Ik herpakte mijn focus snel en reed mijn eigen koers maar ging wel tot het gaatje. Al snel werd het verschil met Davy kleiner en kon ik hem terugpakken.

Inmiddels was de voorlaatste ronde aangebroken en zette ik koers richting Erik die op plaats 4 reed. Dat gaatje wist ik telkens ook nog wat kleiner te krijgen maar ik kon niet veel dieper meer gaan. Davy kon mij ook helemaal niet helpen dus ik was op mezelf aangewezen en werd gedwongen een iets rustiger tempo aan te nemen. Het werk in de kopgroep en mijn inhaalrace begonnen zijn tol te eisen maar het eind van de koers was gelukkig in zicht.

Erik lag buiten mijn bereik dus ik koos mijn eigen tempo en Davy had inmiddels de geest gegeven. Ik kon het in mijn eentje afmaken, wist de overwinning bij de beloftes te pakken en de 5e plaats overall tussen de Elites. Jammer van het loslopende stuur maar de basisvorm is goed en de kop is er weer af. Dik tevreden dus, op naar volgende week in Pepingen!

< Wedstrijdverslagen 2014