Houffalize

Een aantal weken geleden heb ik besloten niet naar Méribel af te reizen en dat gaf ruimte voor een andere race. Het hele jaar wilde ik al marathons rijden maar het programma was dusdanig druk dat dit niet in te plannen was. Nu kon ik echter deelnemen aan de marathon in Houffalize waar ik koos voor de langste afstand, namelijk de 120km.

Het had daar net zo hard geregend als in Nederland dus het beloofde een hele zware race race te worden. Ik was er echter klaar voor en na een weldadige maaltijd in een restaurant daar was het vroeg bedtijd. Om 08.30 zondag viel het startschot en gelukkig was het droog, al was de temperatuur met 3 graden nog wel wat aan de lage kant.

De beginfase van de race ging heel erg goed, maar daar ligt mijn sterke punt als XCO rijder natuurlijk ook ten opzichte van de marathonspecialisten. Ik wist me goed in te houden en mijn technische voordeel goed uit te buiten in de klimmen. Een aantal lagen bezaaid met stenen of waren heel glad en ik was de enige die daar fietsend boven wist te komen.

Na een kilometer of 30 was er een mooi groepje gevormd en consolideerde het tempo tot een niveau waarvan ik het gevoel had dat ik dat nog wel 93km vol kon houden. Samen met een Deen, Duitser, Joris Massaer (BE) en de Nederlanders Bas Peters en Ramses Bekkenk reed ik het tweede kwart van de race in. Stuk voor stuk allemaal bekende marathonmannen dus het gaf me een goed gevoel dat ik samen met hen reed.

De kilometers 30 t/m 60 leken eindeloos lang te duren. De route die we reden was vernieuwd voor deze editie en een aantal stukken gingen over paden die de kopgroep nog moest maken. Het was heel goed uitgepijld daar, maar de bosgrond was volledig verzadigd door al het water en liep zelfs op het vlakke onwijs slecht. Na 3 uur passeerden we dus pas het halfwegpunt maar het gevoel was nog prima.

De tweede helft van de race speelde zich wat meer af op het hoogvlak, er werd nog wel veel geklommen maar deze waren veelal wat korter. De snelheid lag nu dus wat hoger en inmiddels was Ramses gelost. Ik wist echter dat hij zichzelf zeven keer kon herpakken als dat nodig was en hij gaf ook geen krimp toen hij gelost werd, ik had hem dus zeker nog niet afgeschreven.

Na een aanval die de Deen (meervoudig winnaar van een aantal Marathon World-Cups) al vroeg in de race zette maar op niks eindigde vond hij het na 90km welletjes. De Duitser kon volgen op een gaatje en zo bleef ik over met Bas en Joris. Samen met hen begon ik aan de laatste 30 kilometer van de race. Het mooie was er bij mij vanaf, maar ik kon goed doorzetten en had het einde in zicht.

Op exact 100km kwam Ramses weer aansluiten en daar baalde ik wel even van. Hij zette door op een gestaag tempo en op een van de laatste wat langere klimmen werd het tempo me even te gortig. Ik moest lossen, maar door samen met Bas wat beulswerk te verrichten sloten we weer aan. Van mezelf wist ik echter al dat de koek op begon te raken, maar met deze actie losten we Joris wel en pakte ik een gaatje. Ik reed nog voor het podium maar dit was niet realistisch meer, ik kon zo echter wel voorsprong creëren om de 5^e plaats veilig te stellen.

Pas op 113km moest ik lossen bij Bas en Ramses, ze bleven telkens in zicht maar gingen net iets te hard. De laatste 10km moest ik dus zelf zien te redden maar Joris was gelukkig uit zicht. Hiermee pakte ik uiteindelijk een 5^e plaats overall en de 1^e stek bij de beloftes. Na 5 uur en 37 min en 3375 hoogtemeters was bij mij de tank helemaal leeg, maar had ik wel een ontzettend voldaan gevoel.

Met deze prestatie ben ik uiteraard dik tevreden en het is voor mij een bevestiging dat mijn inhoud meer dan prima is! Nu doorbouwen naar het NK marathon waar ik hopelijk mijn titel bij de beloften kan prolongeren.

< Wedstrijdverslagen 2014