Hoek van Holland-Den Helder

Na een paar weken radiostilte op de website is het weer hoog tijd voor een verslagje. Er zit nog meer mooi nieuws aan te komen maar dat doe ik pas uit de doeken als het helemaal rond is!

De strandcompetitie ging vandaag weer van start met net als vorig jaar Hoek van Holland-Den Helder als eerste race. Vorig jaar won ik deze monstertocht van 135km van Bram Rood, toen viel hij echter de week na het NK marathon en was ik in bloedvorm. Nu lag mijn rustperiode ervoor en moest ik zien hoe het zou gaan, al voelde het in aanloop naar de race oké.

Om 08.00 viel het startschot en ik zat er gelijk prima bij. Na 10km kwamen we bij de zandmotor aan en hier word altijd direct een verschil gemaakt. Het strand is altijd slecht en het kiezen van het juiste spoor is cruciaal. Ik kon de koplopers niet bijhouden en na de zandmotor kwam ik in een groepje van ongeveer 10 man terecht.

Voor ons reed een groep van een man of 8 met daarvoor de 2 renners aan de leiding, Bram Rood en Ronan van Zandbeek. Bij Scheveningen haalden we Ronan ineens weer bij die lek had gereden. Hij sloot aan in de groep en de tocht zette zich voor richting IJmuiden. Er werd wat ongeorganiseerde gereden maar desondanks wisten we voor IJmuiden aan te sluiten bij de kopgroep, die weer helemaal bij elkaar geraapt was.

We waren nu een man of 15 sterk en gezamenlijk gingen we over de sluizen. Hier moesten we ons houden aan de verkeersregels en daardoor werd er hier rustig gereden. Ik kon het ook wel gebruiken want de eerste verschijnselen van kramp begonnen zich te laten zien.

Na 80km schoten we het strand weer op bij Wijk aan Zee. Net als vorig jaar barstte de koers hier weer los en ik wist de kramp net af te houden. Ik sloeg een paar kopbeurten over, trapte de benen even los en kon daarna weer mee draaien. De demarrages van o.a. Tino Haakman, Ronan van Zandbeek en nog wat andere mannen kon ik echter niet volgen waardoor er een man of 6 vooruit raakte.

Bij Camperduin mochten we over het gloednieuwe strand en dat lag er prima bij. Het stuk lopen om over te steken naar de dijk brak me echter op en toen we bij Petten het strand op gingen vloog de koppakking er helemaal af. Na 110km was de koek op, ik probeerde zelf zo goed mogelijk tempo te houden maar dat lukte niet omdat ik moest vechten tegen de kramp.

Het was nog maar 25km maar in de laatste 10km werd ik nog door heel wat mannen gepasseerd. Het resulteerde uiteindelijk in een 19e plaats waar ik best tevreden mee ben zo kort na de rust! Het schort nog wat aan het duurvermogen, maar dat is niet zo gek als je na twee weken trainen 135km over matig strand moet koersen. Genoeg houvast voor de trainingsarbeid van de komende winter in ieder geval!