Reis- en wedstrijdverslag Nalles, Italië
De afgelopen dagen waren nogal druk met reizen, werken en trainen dus ik heb tot nu nog geen tijd gehad om even een verslagje te plaatsen van de reis en de koers in Italië.
Vorige week woensdag ben ik samen met ploegmaat Jeroen en mijn vader als verzorger afgereisd naar Nalles in Zuid-Tirol, Italië voor een UCI C1-wedstrijd. Deze maakt deel uit van de Internazionali d’Italia competitie en was voor mij het eerste piekmoment dit seizoen.
Woensdagavond rond etenstijd kwamen we aan bij het appartement, dat er overigens echt keurig uit zag. Helaas was woensdag in dat dorpje rühetag dus alle winkels waren al gesloten, wat betekende dat we uit eten moesten bij de lokale Italiaan. Na een lange dag reizen en met een buik vol lekker eten ploften we tegen tienen op bed neer.
De dagen daarna stonden in het teken van parcoursverkenning, wat training en vooral veel rusten. De afgelopen periode was druk (en gelukkig succesvol!) met werk, trainen en wedstrijden en dit was het moment om weer te herladen, niet alleen voor de koers maar ook voor de komende trainingsperiode richting de eerste world-cups.
Het rondje was heel erg zwaar en deed me denken aan Heubach met een bijna onafgebroken klim naar het hoogste punt en stijgingspercentages tot zeker een procentje of 20. De afdalingen waren op sommige plaatsen rotsig en vaak ook behoorlijk glad door losliggend gravel. Een filmpje van het rondje vind je hier.
Zondag was het dan, na lang wachten, eindelijk tijd om te koersen. De benen voelden goed, ik had goed verkend en vertrouwen in de race. Voor de start ging het echter al verkeerd, de organisatie begon vroeger dan gewoonlijk met opstellen en ik zat nog op de rollen met Jeroen. We hebben snel alle spullen in de kelder van het appartement geslingerd, droge kleren aangetrokken en zijn richting de start gespurt. De schade was echter al gemaakt, het had me al zeker een plaats of 20 gekost bij de opstelling. Slordig, maar niets meer aan te doen en ik focuste me weer op de 7 helse rondjes die voor me lagen.
De start ging heel slordig, het was een gedrang van jewelste en door een wilde slinger voor mij ging ik bijna nog tegen het asfalt. In de eerste meters van de startklim kon ik daardoor niet zoveel goed maken als ik had gehoopt en daardoor belandde ik op het punt in het peloton waar de eersten moesten lopen. Het hoopte overal volledig op, ik zat klem op de singletrack en een aantal andere bottlenecks van de startronde.
Toen we de start-finish passeerden voor de eerste ronde reed ik ongeveer 50e denk ik. Het begin van de klim liep over asfalt en ik kon hier wel een aantal plaatsen goed maken maar op de eerste singletrack zat ik volledig klem achter een groep van 10 jongens die zichzelf helemaal over de kop hadden gereden in de startloop. De voorste viel stil en iedereen moest afstappen waardoor de voorlopers nog meer tijd konden pakken.
De eerste 3 rondes waren dus gewijd aan het winnen van tijd en het dichten van gaten. Ik voelde me goed en kon stevig door klimmen, maar in ronde 3 voelde ik bovenaan de klim dat ik dit tempo niet nog 4 rondes vol ging houden. Ik reed te gretig en moest mezelf even tot bedaren brengen om de koers goed te kunnen finishen. Bovendien zag ik na mijn verwoedde inspanningen helemaal niemand meer voor me rijden bovenaan de klim. Zowel fysiek als mentaal was dit dus het zwaarste punt in de koers, ik probeerde me weer te focussen op de afdaling om daar weer tijd te pakken.
Bij de doorkomst voor de 4e ronde zag ik eindelijk weer mensen rijden. Ik reed nu rond de 35e plaats en had de tactiek wat aangepast. Aan de voet van de klim, op het asfalt, koos ik een tempo dat ik de rest van de klim ging rijden. Op het asfalt kon je ver vooruit kijken en ik zag wel 5 mensen voor me rijden maar ik moest mezelf inhouden om het gaatje niet dicht te sprinten, dat zou me later in de klim de kop kosten.
Na een stuk met een aantal switchbacks en een gelijk stijgingspercentage volgde er daarna een korte afdaling van 150 meter met daarna weer een paar korte hele steile knikjes omhoog. Het gat met de jongens voor me had ik dichtgereden in het eerste stuk maar ik had nu nog wat over, ik wist 3 man te passeren op een kort stukje en reed ze in de afdaling daarna los.
Mijn tactiek werkte kennelijk goed en in de volgende 2 rondes kon ik dit ook toepassen waardoor ik op de 29e plaats belandde. Een aantal jongens probeerden in de 6e ronde aan te sluiten door het gat aan de voet van de klim snel dicht te ploffen en maakten daar precies de fout waar ik mezelf van had weten te behoeden. Ze sloten heel even aan maar moesten op de korte knikjes lossen en sloten niet meer aan. Ik had het ritme goed te pakken en was klaar voor de laatste ronde. Bij de doorkomst voor de 7e en laatste ronde werd ik echter uit koers gehaald, terwijl ik nog lang niet was gelapt door de koplopers. De jongen voor mij mocht wel door, dus dat was flink balen.
Dat betrok echter rap en al snel was ik tevreden met mijn 29e plaats overall en 9e plaats bij de beloftes. Het akkefietje bij de start gebeurt me natuurlijk niet nog eens en ik voel dat ik een goede basis heb om op te bouwen richting de eerste world cups. Op naar de volgende reeks wedstrijden!
LAATSTE NIEUWS
De nieuwe Schwalbe Racing Ralph/Racing Ray: Als een van de eersten mocht ik dit nieuwe dynamische duo onderwerpen aan een duurtest. Dat viel zeker niet tegen, lees snel mijn bevindingen over mijn nieuwe weapon of choice!