NK strandrace

Vandaag was Petten het decor voor het eerste NK strandrace ooit. Na een mindere uitslag in Egmond maar met een goede trainingsperiode achter de rug stond ik met vertrouwen aan de start.

Om 12.00u viel het startschot en samen met Roy was ik erg goed weg. We lieten het tempo wat inzakken en al snel kwamen Bram Rood en Stefan Vreugdenhil voorbij die het tempo direct zetten op de eerste asfaltstrook. Ik wist me goed voorin te handhaven en ging als vierde het strand op.

Met een straffe zuidwester van 6 bft. ging het gas gelijk wijd open. Ik zat goed mee en we tikten al snel de 50km/h aan. Samen met Bram Rood, Bram de Waard, Sven Broekaart en Ronan van Zandbeek had ik een een klein gaatje op de rest. Ronan probeerde het al snel in zijn eentje en de groep werd wat zenuwachtig maar ik liet hem lekker uitrazen, de koers was nog veels te lang om op dit soort ontsnappingen te reageren. Even later sloten Roy Beukers en een renner van Parkhotel Valkenburg ook nog aan.

Vlak voor het keerpunt trok Bram Rood het gas nog eens open en mijn ketting liep niet helemaal lekker op de 11 achter waardoor ik een tandje tekort kwam. Ik moest even lossen maar het gat bleef klein en toen we het strand af gingen om een kilometer later te keren sloot ik weer aan. Met een gemiddelde snelheid van (achteraf) 46km/h raasden we richting het keerpunt en ruim binnen het half uur hadden we de eerste 21 kilometer afgelegd.

Het tempo op de terugweg was direct aanmerkelijk lager en iedereen in de groep had wel door dat een goede samenwerking nodig was om de voorsprong te behouden en door deze belachelijk harde wind te beuken. Na een kilometer of 6 sloot er een groepje aan met o.a. Jeroen Boelen en er werd redelijk gedraaid. We waren nu met een man of 10 maar het tempo lag laag.

Na wat loze ontsnappingen moesten we het lage tempo bekopen met de terugkomst van een groep van 15 renners ter hoogte van Sint Maarten. Ik zat er goed bij maar had al veel gereageerd op de ontsnappingen binnen onze eigen groep en voelde dat ik tegen kramp zat. De jongens die net aansloten waren allemaal gretig en een stuk of vijf probeerden weg te rijden. Behoorlijk kapot kwam ik aan bij de voet van de dijk waar ik als vijfde omhoog reed.

Er werd hard naar boven gebeuld en ik moest waken voor de kramp die om de hoek stond te wachten. Gelukkig wist ik me aardig te handhaven en de laatste scherpe bocht rondde ik rond de 8e plaats. Ik wilde er nog een flinke eindsprint uitpersen maar de benen konden het niet meer opbrengen, de kramp schoot erin en ik moest het laten lopen. Uiteindelijk een 14e plaats, maar met in mijn achterhoofd de wetenschap dat ik de hele koers meedraaide in de kopgroep. Dat was voor mij het belangrijkste, een bevestiging van het harde werk deze winter. De basis is goed, op naar het mountainbikeseizoen!

< Wedstrijdverslagen 2014