Peppingen, België

Na de succesvolle seizoensopener vorige week in Berlicum was het vandaag tijd om mijn trainingsperiode voor de koers in Italië (aankomende week) af te sluiten met een wedstrijd.  Pepingen in België was de bestemming, ik had daar nog  nooit eerder gereden maar had wel begrepen dat het een pittig rondje was. Op zaterdag reisde ik al samen met mijn vader, broertje en Gijs en Rob Burger af omdat die zondags al op tijd moesten starten.

Het rondje leek erg veel op die van Noorbeek, bijna volledig over gras met een afwisseling tussen veel korte klimmetjes en wat langere tempo’s. Gelukkig lag het parcours er droog en stoffig bij want met regen was dit geen pretje geweest.

Om 15.00u viel voor ons op zondag het startschot. Ik stond rond plaats 35 opgesteld maar gelukkig viel er in de startklim en het schotterpad daarna nog wat te winnen. Ik schoof al snel op naar voren en sloot aan bij de eerste 10 toen we de singletrack op staken. Door de korte klimmetjes en het draaien en keren sloegen de eersten even een kort gaatje maar in het wiel van ploegmaat Frank sloten we aan het eind van de startloop aan bij de kopgroep. Er volgden een paar langere stukken en vlak voordat we een kort klimmetje op draaiden pakte ik de kop.

Er zaten een paar flinke elitebuffels mee met namen zoals Hans Becking, Frank Beemer, Tim Wynants en Joris Massaer dus ik was blij dat ik zo rap kon aansluiten. Ik kon echter wel voelen dat een week zwaar trainen zijn tol had geëist en het lichaam ondanks een lange warming up nog even goed op gang moest komen. Aan het eind van de eerste ronde had ik me bij de eerste 3 geschaard en het veld begon inmiddels te breken. Er onstonden gaatjes van ongeveer 10 seconden en ik was weg met Joris en Frank.

Joris maakte even een glisser en raakte daardoor direct aan het vinkentouw, op de lange tempostukken die daarna volgden losten we hem al snel. Er zat nog even een andere Belgische eliterijder mee maar ook die moest eraf. Ik bleef over met Frank en die gaf in ronde 3 al aan zich niet super te voelen. Ik voelde me ook niet fantastisch maar we hadden inmiddels al een seconde of 30 voorsprong op o.a. Hans Becking dus dat wilde ik absoluut niet opgeven.

Ik koos mijn eigen tempo en probeerde zo constant en efficiënt mogelijk te rijden. Dat lukte goed en Frank hielp waar hij dat kon maar het meeste kopwerk deed ik zelf. Ronde na ronde bouwden we de voorsprong uit en ik had de flow echt goed te pakken. In ronde zeven (van de negen) hadden we zelfs even anderhalve minuut te pakken op de achtervolgers dus het was een kwestie van zo goed mogelijk indelen en uitrijden.

Ik voelde dat de tank leeg begon te raken in de voorlaatste ronde en probeerde mezelf te sparen om nog een aanval te plaatsen op Frank, de overwinning bij de beloftes was virtueel al binnen maar een overall-winst zou natuurlijk nog mooier zijn!

In de laatste ronde, vlak nadat ik had overgenomen viel Frank aan op een klimmetje waar ik iedere ronde moeite had. Dat kon ik niet pareren dus ik liet me lossen en koos gelijk mijn eigen tempo weer. Zo wist ik de koers te eindigen op een 2e plaats overall en met een ruimschootse overwinning bij de beloftes. Dat stemt uiteraard dik tot tevredenheid na zo’n trainingsperiode dus ik ben klaar voor Nals, Italië komend weekend!
 

< Wedstrijdverslagen 2014