Wedstrijdverslag Dijk tot Dijk race

Egmond was alweer bijna een maand geleden dus gisteren was het weer hoog tijd voor een wedstrijd. Ik zou een pittig trainingsblok afsluiten met de bijna traditionele Dijk tot Dijk race, die dit jaar met een paar extra pittige lussen was vernieuwd. De hele week tot donderdag voelde ik me goed, op die dag maakte ik een in de training een buiteling over het stuur. Het leek allemaal mee te vallen maar ’s avonds werd ik erg moe en vrijdag voelde ik me ronduit beroerd. Zaterdag was dat gelukkig alweer een stuk beter en kon ik weer redelijk normaal trainen, dat gaf weer wat vertrouwen voor de koers. Het streven was top 10, ook al wist ik dat dat best lastig zou worden met deze trainingsarbeid in de benen en een haperend lijf.

Vanwege het snel opkomende water was de start een uur verlaat. De wind waaide knetterhard zuid-zuidwest dus een portie zandstralen was gegarandeerd voor de heenweg. Om 12.00 viel het startschot en vanaf de 4^e rij was ik best aardig weg. We startten met de wind in de rug en reden met 60km/u richting de eerste afgang, die lag er heel slecht bij. Samen met Roy Beukers stak ik binnendoor en zo schoof ik de top 10 binnen. Het lopen ging me erg makkelijk af maar ik zat klem achter wat anderen dus kon net geen tempo maken, het maakte ook niet uit want de race was nog lang zat.

Als derde of vierde kwam ik het strand weer op, het tempo zakte gelijk flink in met de wind in het gezicht. Ik besloot me nog even op te schuilen, het gevoel was tenslotte niet super dus ik kon m’n krachten beter op een ander moment inzetten. Er volgde een salvo van kleine aanvalletjes die allemaal werden gepareerd. Zelf kreeg ik een steeds beter gevoel en deed ik ook nog even een paar keer mee voorin.

Inmiddels waren er drie vogels gevlogen, namelijk Sander Lormans, Ronan van Zandbeek, Ramses Bekkenk en Patrick Kos. Er werden geen gezamenlijke inspanningen binnen de groep georganiseerd dus een paar kilometer voor het keerpunt was wel duidelijk dat de vluchters vogelvrij waren. Het tempo lag erg laag, we deden er een uur over om de 22km naar het keerpunt in Petten af te leggen.

Met nog een kilometer of 2 te gaan tot het keerpunt gaf ik een paar keer gas met onder andere Sven Broekaart. Dat zette ook nog niet echt zoden aan de dijk maar bij het keerpunt schoof ik op het juiste moment met de juiste renners naar voren en maakte ik als 2^e van onze groep de draai. Vanaf hier zou het vol gas zijn.

Dat bleek, er lag een erg zwaar stuk bij dat ook met de wind in de rug niet echt lekker liep. Ik kwam er aardig doorheen maar merkte dat ik nog niet genoeg power had om gewoon door te blijven rammen. Stefan Vreugdenhil kwam langszij en ik probeerde te volgen, op een hoge cadans ging het al wat beter maar hij ging toch net te hard. Bram Imming sloot bij mij in het wiel aan en samen probeerden we het gat dicht te trekken.

We kwamen heel dichtbij maar het lukte me toch niet om de jump te maken, het tempo lag gewoon al te hoog. Bram kwam echter wel bij Stefan te rijden en ik bleef wederom alleen over. Inmiddels reden we ter hoogte van Callantsoog en waren we nog net niet halverwege de terugweg. Vanaf de zijlijn werd me nog toegeschreeuwd dat ik voor de top 10 reed, dat gaf een goed gevoel. Het strand was in de stukken hiervoor een stuk slechter door het opkomende water, nu werd het echter beter en kon ik een constanter tempo aanhouden. Het ging hele stukken 55-60 aan het uur en ik kon het net aan betrappen met m’n 38-10 verzet.

Vlak voor we begonnen aan de finishlus nam ik even gas terug, er zat een groepje naar mijn wiel te jagen en die zou ik niet meer afhouden in het finalestuk tegenwind naar de finish. Tegen de dijk op gaf ik nog even een trap extra en daarna liet ik ze aansluiten. Zij waren met 4 man, waaronder Tino Haakman. Stefan Vreugdenhil pakten we nog terug toen we op het fietspad waren.

De laatste strandopgang lag er heel slecht bij en ik nam een aanloop maar voelde dat ik power tekort kwam om door te halen. Ik verloor de aansluiting met het groepje en van achter kwamen steeds meer gasten dichterbij. Eenmaal aangekomen op het strand probeerde ik er nog bij te komen maar de groep van 5 man achter mij kreeg me te pakken. Het zou een sprint worden, ik school me dus even op en toen een van de mannen aan ging gooide ik de tien erop en trok ik een machtssprint naar de finish. Die wist ik te winnen, een 14^e plaats was dus mijn deel.

Het doel heb ik net niet gehaald, maar ik was niet ontevreden omdat dat stiekem best hoog gegrepen was. Bovendien ging het alweer een stuk beter dan Egmond en dat was helemaal niet verkeerd gezien de omstandigheden. Komend weekend start ik in Rockanje en deze week doe ik wat rustiger aan, hopelijk kan ik dus wat extra power in de benen krijgen!

Foto: Wim Lemmers

---