Wedstrijdverslag Servië deel 1

Na een goede trainingsweek en sterke race op Ameland keek ik vooruit naar de seizoensopener in Berlicum. Daags tevoren kreeg ik echter buikgriep en moest ik de race cancellen, dat is niet makkelijk als je net terug komt van een blessure en staat te popelen om weer eens een XCO wedstrijd te rijden. Gelukkig was het ergste snel voorbij en had ik de focus al verlegd naar een trip van 2 weken in Servië, daar zou ik samen met Erik naar afreizen om UCI-punten te scoren. Er stonden 2 driedaagses en 2 eendaagse races op het programma.

Door diverse redenen vorig jaar stond het puntentotaal op 0 en van de winter heb ik mij er op toegelegd dit saldo in de eerste helft van dit seizoen eerst eens zoveel mogelijk op te krikken. Voor degenen die er niet bekend mee zijn: UCI-punten bepalen je positie als individu en land op de wereldranking. Op basis van de positie als individu wordt de opstelling bepaald in de UCI-wedstrijden en wereldbekers.

De trip van bijna 1800km hadden we in 2 delen opgesplitst, woensdag reden we het laatste deel van Wenen naar Novi Sad. Donderdag begonnen we met de eerste eendaagse race, een shortrace in Novi Sad zelf. Ik had nog nooit een race van dit format gereden, een shortrace is tussen 30 en 60 minuten lang, echt knallen dus. De combinatie van de reis en de buikgriep waar ik nog van herstelde maakte dat ik nog te weinig power had om echt voorin mee te doen. Ik reed even mee voor het podium maar dat kostte me snel de kop, ik zakte af naar plaats 7 en de verschillen werden zo groot dat UCI punten buiten zicht waren (alleen top 5). Om die reden besloot ik mezelf te sparen, de dag erna zou de eerste driedaagse namelijk al beginnen.

Dag 1:
Op de eerste dag stond er een tijdrit op het menu. De voorbereiding was ongekend hectisch, de start was aangegeven met GPS coördinaten maar de GPS interpreteerde dat niet helemaal lekker. Vanaf een bergweg stuurde hij ons ineens dwarsvelds naar de start. Die lag hemelsbreed gezien vanaf de weg maar een kilometer bij ons vandaan, alleen dan wel 100 meter lager. Lichte paniek sloeg toe, gelukkig kwamen we even later een andere deelnemer tegen toen we een stukje waren doorgereden. Slechts 25 minuten voor de start kwamen we aan, gelukkig lag alles klaar achter in de bus. Shirt en schoenen aan, en gaan met die banaan. De warming up was niet optimaal maar ik kon gelukkig snel genoeg in de racing mindset komen.

De tijdrit ging over 3,75km en 290 hoogtemeters, een pittig eindje steil omhoog stoempen dus. Ik startte niet te explosief en had het gevoel voldoende power te hebben. Een tandje erbij dus, dat hield ik echter maar tot halverwege vol. Plots zakte m’n tempo en zat ik te harken om omhoog te komen. Met m’n tijd was ik echter niet ontevreden en ik had stille hoop op een klein beetje tijdverlies ten opzichte van de winnaar. Toen ik erachter kwam dat ik bijna anderhalve minuut had toegegeven en 26e werd viel dat even vies tegen.

Na de tijdrit gingen we de point 2 point van de volgende dag verkennen. Die was echter zo slecht uitgepeild dat we op het parcours van 15km wel 10 keer verkeerd reden en heel veel onnodige hoogtemeters maakten. Funest voor de benen en dat voelde ik ’s avonds dan ook, hopen op een zo goed mogelijk herstel voor de zaterdag dus.

Foto: hoogteprofiel tijdrit (klik om te vergroten)

Dag 2:
De p2p voerde ons via een lange eerste klim naar een glooiend stuk parallel aan een weg. Vanaf hier daalde je bijna onafgebroken af naar het laagste punt van het parcours om te beginnen aan de slotklim naar de finish. Het parcours was maar 15km lang, het zou dus zeker niet langer dan 45 minuten gaan duren. Nul marge voor fouten en een slecht gevoel, ik focuste me daarom op een zo goed mogelijke start.

Na een moeizaam begin leek ik even aan te kunnen klampen en van dat moment maakte ik gebruik. Vlak voordat we bij het glooiende stuk aankwamen zakte ik er doorheen en moest ik lossen, dat kostte me ook op het stuk daarna veel tijd. Ik had geen power om de korte klimmetjes omhoog te knallen en tempo te houden in de afdalinkjes daarna. Pas aan de start van de lange afdaling voelde ik me wat beter maar we waren toen al dik halverwege en de ergste schade was al gedaan.

De afdalingen waren net zo steil als de klimmen, je werd dus gedwongen je benen stil te houden. Hierdoor kon ik wel mijn herstel even pakken en toen we begonnen aan de slotklim voelde ik de power in mijn benen zakken. In de laatste 10-15 minuten kon ik daardoor nog een minuut goed maken. In posities betekende het niet zoveel maar voor het klassement leverde het een belangrijke bijdrage. Uiteindelijk werd ik 22e en steeg ik naar de 23e plaats in het klassement.

Dag 3:
In  de cooling down en de eerste uren na de race van zaterdag voelde ik dat de inspanning goed viel. M’n lichaam kreeg z’n oude ritme weer enigszins te pakken en dat gaf veel motivatie voor de laatste dag. De top 20 in het klassement was in zicht, om dat te bereiken moest ik een minuut goed maken op de mannen voor me. Het zou wel lastig worden, we reden wederom een shortrace van ruim dertig minuten en een minuut is in dat tijdsbestek op een vlakke ronde best veel.

Mijn startpositie was niet zo best, de opstelling ging namelijk op het klassement. Gelukkig kon ik wat naar voren schuiven en startte ik uiteindelijk vanaf de 3e rij. Ik was goed weg en gebruikte de eerste 5 rondes om m’n achterstand op de kopgroep goed te maken. Door efficiënter bochten te rijden spaarde ik veel energie ten opzichte van m’n tegenstanders. Ben je toch nog ergens in het voordeel door alle vlakke races die je rijdt als Nederlandse mountainbiker;).

De kopgroep was 15 man sterk en ik sloot achteraan aan, dat had me alleen wel flink wat energie gekost. Door het harmonica effect in de groep moest ik achterin telkens vanuit stilstand optrekken na de bochten. Dat kostte me bijna de kop maar het tempo zakte even in en ik kon wat plaatsen opschuiven naar voren. Dat scheelde flink wat energie, ik nam nog een paar diepe teugen adem en schudde de benen nog even los voor de slotfase van drie rondjes.

Ik ging nog een keer tot het gaatje, tot misselijkheid aan toe, maar wist daarmee twee man te pakken. De 11e plaats was voor mij en ik had ook nog eens genoeg verschil gemaakt om op te schuiven naar plaats 20 in het klassement. 16 UCI punten in de pocket!

Nu een paar dagen zo goed mogelijk herstellen, komende donderdag hebben we weer een losse shortrace op het programma en vrijdag begint de tweede driedaagse. Wederom hetzelfde stramien dus en weer een mooie kans om punten te scoren. 

 Foto: daguitslag laatste dag

---